وَ قالَتِ الْیَهُودُ یَدُ اللَّهِ مَغْلُولَةٌ غُلَّتْ أیْدیهِمْ وَ لُعِنُوا بِما قالُوا بَلْ یَداهُ مَبْسُوطَتانِ یُنْفِقُ کَیْفَ یَشاءُ وَ لَیَزیدَنَّ کَثیرًا مِنْهُمْ ما اُنْزِلَ إلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ طُغْیاناً وَ کُفْرًا وَ ألْقَیْنا بَیْنَهُمُ الْعَداوَةَ وَ الْبَغْضاءَ إلی یَوْمِ الْقِیامَةِ کُلَّما أوْقَدُوا نارًا لِلْحَرْبِ أطْفَأها اللَّهُ وَ یَسْعَوْنَ فی اْلأَرْضِ فَسادًا وَ اللَّهُ لا یُحِبُّ الْمُفْسِدینَ

و یهود گفتند: «دست خدا بسته است.» دستهاى خودشان بسته باد. و به [سزاى ] آنچه گفتند، از رحمت خدا دور شوند. بلکه هر دو دست او گشاده است، هر گونه بخواهد مى‏بخشد. و قطعاً آنچه از جانب پروردگارت به سوى تو فرود آمده، بر طغیان و کفر بسیارى از ایشان خواهد افزود، و تا روز قیامت میانشان دشمنى و کینه افکندیم. هر بار که آتشى براى پیکار برافروختند، خدا آن را خاموش ساخت. و در زمین براى فساد مى‏کوشند. و خدا مفسدان را دوست نمى‏دارد.